Pagina's

vrijdag 13 januari 2012

Tweedehands

Als jongste meisje in een familie met allemaal vrouwen, kreeg ik altijd de 'afdankertjes' van mijn oudere nichten. Eens in de zoveel tijd kwam er weer een nieuwe lading tweedehandjes. Er zaten hele leuke dingen bij zoals gouden glitter sokken en een O'neill trui, maar ook schotse rokken die ik helemaal niets vond. Mijn moeder vond het geweldig en vermaakte het één en ander zodat ik het kon dragen als het (nog) te groot was.

Zo droeg ik in mijn kinderjaren al vintage kleding maar echt hip voelde ik me niet. De kinderen bij mij op school kregen ieder seizoen nieuwe (merk) kleding en zagen er altijd leuker uit dan ik. Althans, zo voelde het voor mij.  Ik begon die zak met 'afdankertjes' te haten en wilde geen vermaakte kleding meer aan. Waarom kreeg ik niet elk seizoen nieuwe kleren zoals mijn klasgenoten?

Tussen mijn vijftiende en twintigste ging ik van mijn eigen geld kleding kopen en kocht ik bergen merkkleding. Een ware inhaalslag aan wat ik gemist had in mijn kindertijd.  Ik had nooit geld om leuke dingen te doen, maar zag er wel uit als iemand die zo uit een modeblad was gestapt. Na een aantal jaren ging dat hele extreme van de 'merk'kleding eraf en kocht ik mijn kleding gewoon bij de h&m, Zara, mexx en andere populaire winkelketens. Wel bleef ik tot aan vorig jaar, iedere seizoen nieuwe kleding kopen. Of als ik even in de stad liep (wij wonen in het centrum) nog even snel een nieuw shirtje scoren bij de VeraMode.

Bron internet


De omslag kwam toen ik naar een kledingruilparty van een vriendin ging. Tien vrouwen hadden allemaal kledingstukken meegenomen die ze niet meer wilde dragen maar er wel nog piccobello uitzag en misschien konden doorgeven aan iemand anders. Bij binnenkomst wist ik niet wat ik zag!! Bergen (merk) kleding!! Als dit alleen het puntje van de ijsberg was van wat deze vrouwen niet meer dragen, hoeveel hebben ze dan wel niet in hun kast liggen!? Er werd flink over en weer geruild en na 4 uur waren alle vrouwen verzadigd. Het restant aan kleding wat je niet mee naar huis wilde nemen werd aan de kledingbank gedoneerd. Dat waren 10 van die grote blauwe vuilniszakken!! Echt heel bizar!

Dit heeft me aan het denken gezet. Waarom heb ik vier paar uggs nodig? Waarom is mijn kast zo vol en draag ik maar één derde? Hoeveel geld geef ik eigenlijk uit aan nieuwe kleding en is het me dat waard?  Uiteraard wil ik er leuk uit blijven zien maar moet dat ook voor elke prijs? Retro Vrouw heeft zachtjes aan de Vintage shops en kringloopwinkel ontdekt en word hier heel blij van. Wel blijft ze sokken en ondergoed nieuw kopen. Tweedehands kleding is geen trauma meer, maar een passie geworden!

3 opmerkingen:

  1. Leuk idee, zo'n kledingruilfeestje... zijn daar websites voor? Het is inderdaad een mentale omschakeling: het besef dat je eigenlijk niet zoveel nodig hebt en niet conform het modebeeld hoeft te kleden is eigenlijk heel bevrijdend :)

    Veel succes!

    Groetjes,
    Thee Onderweg

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Leuk blog heb je! Ga je bij deze volgen. Leuk wat je zegt over kleding. Tweedehands stukken worden ook bij mij vaak meer gewaardeerd dan nieuw spul. Wensen blijven er wel maar ik hoefde nog nooit zonder kleren de deuren uit dus wat klaag ik over 'niets om aan te trekken'. Ken je Project 333? Dan kies je 33 kledingstukken om drie maanden lang te dragen (uitgezonderd ondergoed, panty's, pyjama's enzovoort). Erg interessant ;)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. @theeonderweg ik weet niet of er kledingruilfeestjes via websites te boeken zijn. Misschien kun je met een paar vriendinnen iets organiseren?

    Dank je wel Valhalla ik ga zeker even op internet kijken naar project 333.

    BeantwoordenVerwijderen