Het is weer een tijdje stil geweest op mijn blog, maar daar ga ik nu weer verandering in brengen. Afgelopen maanden heb ik een geschreven dagboek bijgehouden en merk dat ik van schrijven erg rustig word. Met een vulpen op papier vloeien de letters zo uit mijn pen. Ik blijf dit 'ouderwets' schrijven op papier doen, en zal daarnaast ook wat berichten posten op mijn blogje.
Het geschreven dagboek hield ik ook bij voor onze oude Golden Retriever genaamd Willem. Hij ging zijn laatste levensfase in en iedere dag hield ik bij hoe het met hem ging. Zo kon ik aan de hand van de dagen/weken lezen of hij nog wel een diervriendelijk leven had. Als je er iedere dag bovenop zit, is dit toch lastig om te beoordelen. Eind januari zagen we dat de slechte dagen niet meer tegen de goede dagen op gingen wegen. De oude boef, inmiddels 14 jaar, was op. Op vrijdag 7 februari hebben wij hem thuis laten inslapen en samen naar het crematorium gebracht. Zijn as zal uitgestrooid worden op één van de wadden eilanden. Hier kwamen we altijd ieder jaar en had hij het reuze naar zijn zin.
Nu alweer 3 maanden zonder mijn grote harige vriend. Ik mis hem nog iedere dag. Veel mensen vragen of we geen nieuwe Golden of hond willen aanschaffen, maar dit vind ik nog te vroeg. Hij was zo'n goed gelukte hond - mijn hart is nog te vol van mijn lieve schat, er is nog geen plek voor een nieuw boefje.
Dat snap ik wel, dat je je kameraad niet meteen inruilt voor 'een nieuw exemplaar'. Fijn dat je weer blogt. Ik gaf de afgelopen paar jaar steeds meer de voorkeur aan schrijven op papier, maar sinds de pandemie ben ik ook weer gaan bloggen. Om verbinding te zoeken in bange dagen. En er gebeurt ook zoveel om over te schrijven...
BeantwoordenVerwijderen